• Czy na Alasce płaci się mieszkańcom za życie?

• Kto, jak i dlaczego wciąż poluje tam na wieloryby?

• Co zrobić, gdy stanie się oko w oko z łosiem?

Witajcie na Alasce! – największym i najrzadziej zaludnionym stanie Ameryki, gdzie na kilometr kwadratowy przypada pół mieszkańca, a do stolicy nie prowadzi żadna droga lądowa. Żyje się tutaj w otoczeniu zapierającej dech w piersiach dzikiej przyrody i na granicy płyt tektonicznych, więc doświadczenie trzęsienia ziemi jest tak samo prawdopodobne, jak spotkanie niedźwiedzia czy spacer po lodowcu.

Alaska – kojarzona z zimnem, wysokimi górami i życiem na odludziu – jest o wiele bardziej różnorodna, niż może się wydawać. Damian Hadaś opowiada o jej kontrastach, postępujących zmianach klimatycznych, trudnej historii rdzennych mieszkańców, fenomenie „Wszystko za życie”, ale też o tym, jacy są Alaskijczycy i czy naprawdę jest tu tak zimno, jak myślimy.

Niektórzy z nas, zamiast o śródziemnomorskich plażach, snują arktyczne sny o Alasce, Grenlandii, Czukotce. Zwykle na podstawie malowniczych zdjęć ośnieżonych szczytów i gór lodowych, dryfujących przez atramentowe zatoki. To książka o tym, co dzieje się poza kadrami takich fotografii. O prozie życia w izolacji, na styku płyt tektonicznych, wśród niedźwiedzi, pod tańczącymi neonami zorzy polarnej.

Adam Robiński

Chyba nie ma na świecie drugiego tak bardzo owianego legendami i rozpalającego wyobraźnię kawałka świata, jak Alaska. Trudno więc nie zadawać sobie pytania, czy legendy te są faktycznie żywe. Damian Hadaś, przywołując największe alaskańskie ikony i najbardziej znane lokalne historie, stara się dostrzec w nich współczesne konteksty. Alaska nie daje sobie łatwo odebrać swojej ikoniczności. To miejsce, w którym uważny obserwator z pewnością zobaczy wiele kontekstów i nowych połączeń. Ale zawsze one będą podporządkowane alaskańskiemu genowi. A jego przecież nie da się wydłubać z DNA.

Kamila Kielar

reporterka, podróżniczka, podcasterka

Damian Hadaś wrzuca nas w środek krainy, w której bezkompromisowa przyroda dyktuje warunki, nie ma wiele miejsca na ludzkie błędy, a życie zaskakuje nawet tych, których przodkowie osiedlili się w odciętym stanie Ameryki dziesiątki lat temu. Ale w trakcie lektury poznajemy przede wszystkim Alaskę dzisiejszą, aktualną. Odzieramy ją z mitów, półprawd i własnych wyobrażeń, poznając gorzki smak życia w alaskańskim raju. Uczciwa, szczera lektura.

Piotr Mikołajczak

Icestory

Relacja z Alaską może być tylko pełna skrajności, bo taki jest ten stan – albo raj na ziemi, albo miejsce nie do życia. Damian Hadaś wspaniale o nim opowiada, podkreślając zalety i rozprawiając się z romantycznymi mitami.

Diana Chmiel

Bardziej lubię książki niż ludzi

Keylynn Soyer wyjechała z Doomcreck jako nastolatka. Musiała uciekać, odseparować się od tragedii, która zniszczyła jej świat. Dziś jest pewną siebie, silną kobietą. Spełnioną zawodowo pisarką z pięknym domem i gronem oddanych przyjaciół. Do pełni szczęścia brakuje jej jedynie wielkiej miłości, o której pisze w swoich powieściach. Pytanie tylko, co zrobić, jeśli wszelkie próby randkowania kończą się fiaskiem? Sytuację zaogniają niezwykłe realistyczne sny. Sny o tamtym życiu. Sny, w których pewien znajomy głos błaga ją o powrót do domu…

Kaprys losu sprawia, że Keylynn nie ma wyboru. Musi wrócić do miejsca, gdzie jeden mężczyzna zmienił jej życie w piekło, a drugi ofiarował jej własny zakątek raju. Jednak to było piętnaście lat temu, a ostatnią pamiątką po tamtej historii są połówki srebrnego klucza, zawieszone na szyjach dwóch osób, które już zdążyły o sobie zapomnieć…

W tym audiobooku autor dzieli się przemyśleniami o prawach sterujących ludzkim losem. To dzięki nim zrealizował marzenia, wzbogacił swoje życie. Było piękne i niezwykłe, a uległo przyspieszeniu, gdy odkrył wielki i niewykorzystany potencjał kryjący się we własnym wnętrzu. Ty także możesz osiągnąć podobny efekt, jeśli zdobędziesz się na wysiłek dostosowania do przedstawionych tu zasad. Zrób to! Warto! Skup się na radosnych odczuciach, myśl pozytywnie, dostrzegaj otaczające cię piękno, nie trać energii na narzekania. Smakuj każdą sekundę życia. Chwile, które zapełniasz negatywnymi emocjami, tracisz bezpowrotnie. Dlatego rób to, na co masz ochotę. Odważ się nawet na więcej! Żyj, jakby nikt nie zadał ci nigdy cierpienia, a Ziemia była Rajem. Pamiętaj! Masz – jak każdy człowiek – tylko jedną szansę; jedno krótkie życie. Spraw, by było zjawiskowe, wyjątkowe, unikalne, by nie przeciekało Ci przez palce, jak miałki piasek podniesiony ręką na plaży. Spróbuj zatrzymać choć kilka ziarenek…

Zbiór starannie dobranych 11 podcastów Bartosza Macieja Wrony – znanego psychoterapeuty i psychiatry, autora książek, twórcy jestdobrzyzmu – których wysłuchanie pomoże Ci w pokonywaniu codziennych trudności, pozwoli zbliżyć się do osiągnięcia szczęścia i psychicznej równowagi.

Ich treść oparta jest na rozległej wiedzy Autora oraz na Jego blisko trzydziestoletniej pracy jako psychoterapeuta i lekarz-psychiatra, podczas której miał kontakt z kilkoma tysiącami pacjentów.

Czym jest tytułowy jestdobrzyzm? W największym skrócie, jest to styl życia charakteryzujący się skrajnie pozytywnym nastawieniem do rzeczywistości. W swojej bardziej zaawansowanej postaci jest to postawa życiowa, która zakłada, że tak jak jest, jest dobrze, a jedynym naszym problemem jest to, że nie potrafimy tego rozpoznać i oceniamy rzeczywistość poprzez zniekształcający filtr naszych uprzedzeń, nastawień, sądów, opinii, uwarunkowań, lęków, oczekiwań, pragnień itp. Tekstem założycielskim jestdobrzyzmu jest trylogia psychoterapeutyczna Nadzwyczajna Zwyczajność, na którą składają się książki, dostępne także w formie audiobooków: „Jest dobrze”, „Zmiana radykalna” i „Moc”.

W drugiej z nich można znaleźć takie (jedno z wielu) przedstawienie idei jestdobrzyzmu:

„Rozejrzyj się wokół. Zobacz każdą z form, każdy kolor, usłysz każdy dźwięk, wciągnij zapach, poczuj smak na języku. Nie zachwycaj się, tylko obserwuj. Zrozum mnie dobrze: – To tu jest raj. Bramy raju otwierają się tylko TERAZ. Za chwilę będą zamknięte. Jutro będą zamknięte. Za rok, kiedy już będziesz gotowy, gdy podokańczasz wszystkie projekty, osiągniesz cele, przygotujesz się, wówczas będą zamknięte. Jutro będzie zamknięte. Pojutrze będzie zamknięte. I po pojutrze też. Za rok będzie zamknięte. Za dwa. Za dziesięć, za sto. Tak samo jak było zamknięte wczoraj. Wczoraj nie mogłeś wejść, bo wpuszczają tylko dziś. Teraz. Rozumiesz? Widzisz? Tu jest raj. Na wyciągnięcie ręki. I zawsze. Nie musisz się spieszyć. Drzwi są otwarte tylko TERAZ. Wchodź!”.

W sposób bliski współczesnej psychologii, tak Autor opisuje jestdobrzyzm:

„Uświadomiłem sobie, że uwarunkowania, które są w nas pierwotnie wdrukowane w procesie wychowania i edukacji (że o bezdyskusyjnych uwarunkowaniach genetycznych nie wspomnę), a następnie wzmocnione poprzez szereg specyficznych oddziaływań społecznych (grupy rówieśnicze, reklama, polityka, religia, itp.) praktycznie uniemożliwiają nam podejmowanie jakichkolwiek decyzji, o których moglibyśmy rozsądnie powiedzieć, że są wyłącznie nasze własne. W sensie medycznym nie dysponujemy zatem czymś takim jak wolna wola. Jeśli sobie uświadomisz, że nie możesz sam wykonać nawet jednego mrugnięcia lub kiwnięcia palcem, to masz szansę na doświadczenie niesamowitej ulgi, spokoju oraz poczucia błogości i ekstazy. Skoro bowiem nie mogłeś (i nadal nie możesz) podjąć jakiejkolwiek samodzielnej decyzji, to znaczy, że nie popełniłeś w całym swoim życiu ani jednego, najmniejszego nawet błędu! Jesteś nieomylny. Jesteś doskonały. Dokładnie taki jaki jesteś, jesteś taki jaki masz być i nie możesz być inny. Luz, bracie. Luz, siostro. Po prostu wszyscy wrzućmy sobie na luz”.

Idea jestdobrzyzmu jest pokrewna idei tak zwanej niedualności, którą można znaleźć w wielu zaawansowanych systemach duchowych (filozoficznych, religijnych). Jak twierdzi Autor, opiera się ona na dostrzeżeniu, że istnieje tylko jedna Świadomość, a to, że postrzegamy tak wiele różnych rzeczy jest jedynie iluzją. Skoro istnieje tylko Świadomość (jeden Bóg, Absolut, Źródło itp.), no to jesteśmy wszyscy zbawieni, ponieważ nikt przy zdrowych zmysłach (a Pan Bóg ma na pewno wszystko najzdrowsze na świecie) nie zrobi sam sobie żadnej krzywdy. Dodajmy jeszcze, że, jak głosi Wikipedia, niedualność, to „stan psychologiczny i fizyczny zarazem, w którym świadomość, obserwator oraz świadomość obserwowanego obiektu są nierozdzielne”.

NOTA O AUTORZE. Bartosz Maciej Wrona – psychoterapeuta, lekarz-psychiatra, autor szeregu książek, optymistyk, twórca jestdobrzyzmu. Jako psychoterapeuta stosuje zarówno „klasyczne” metody terapii jak i uznane, choć mniej popularne, techniki mające swoje korzenie w naukach wschodu (joga, medytacja zen, afirmacje itp.). Człowiek o szerokich, nowych horyzontach i niezwykłym poczuciu humoru, korzystający w swej praktyce z nauk takich mistrzów jak Osho, De Mello, Tolle.

Wszystkie, oprócz pierwszego, dostępne w tym audiobooku podcasty są dostępne, w formie filmów, na YouTube.

Projekt okładki: Karolina Lubaszko.

Spis treści (lista podcastów):
- Wprowadzenie.
- Koniec problemów w pracy.
- Straty, koszty, potknięcia, choroby i śmierć.
- Lęk przed stratą.
- Po co to wszystko.
- Nowy początek.
- Dziś pytanie, dziś odpowiedź.
- Wypalenie zawodowe.
- Ego.
- Najwyższa wibracja.
- Jest dobrze jest wszędzie.

A gdybyście zakochali się w tej jednej osobie, którą przysięgaliście zniszczyć?

W dniu ślubu Lara ma dla męża tylko jedną myśl: rzucę twoje królestwo na kolana. Jako księżniczka szkolona od najmłodszych lat, by być śmiertelnie niebezpiecznym szpiegiem, wie, że Królestwo Mostu symbolizuje jednocześnie legendarne zło – i legendarną obietnicę. Jako jedyna droga przez pustoszony burzami świat, Królestwo Mostu kontroluje handel i podróże między krajami, co pozwala jego władcy się wzbogacać, a swoich wrogów– w tym ojczyznę Lary – rujnować. Kiedy więc Lara – pod pozorem wypełniania zapisów traktatu pokojowego – trafia do niego jako narzeczona władcy, jest gotowa zrobić wszystko, by osłabić obronę nieprzeniknionego Królestwa Mostu.
Ale kiedy Lara trafia do nowego domu – porośniętego bujną roślinnością raju otoczonego przez wzburzone morza – i poznaje przyszłego męża, Arena, zaczyna się zastanawiać, gdzie leży prawdziwe zło. Wokół siebie widzi królestwo walczące o przetrwanie, a w Arenie mężczyznę, który zajadle broni swoich poddanych. Dzięki swojej misji Lara coraz lepiej rozumie konflikt o most, a jednocześnie nie może dłużej ignorować uczucia, które zaczyna ją łączyć z Arenem.
A mając cel niemal w zasięgu ręki, musi podjąć decyzję – czy zniszczy króla, czy wybawi własny lud?

Agnieszka Długosz na własnej skórze przekonała się, jaki los czeka kobiety, które są blisko syndykatu. To piekło powraca każdej nocy pod postacią koszmarów, z których wyrywa ją tylko jedna osoba – Kordian, przyjaciel jej brata i zarazem mężczyzna, który miał ją ochronić. I któremu oddała serce. Jednak gdy wyszło na jaw, że zdradził syndykat, zaciążyło na nim piętno zdrajcy. A przecież nie można kochać człowieka, nad którym wisi widmo rychłej śmierci.
Kordian Gawroński od początku wiedział, że czeka go nierówna walka i jest na straconej pozycji. Jednak musiał się poświęcić. Przysiągł to przed laty Agnieszce, gdy jeszcze nie wiedział, jak smakuje zło w czystej postaci. Ale gdy już go skosztował… nie potrafił przestać. Jedna chwila zaważyła na całym jego życiu i nadała mu sens. Droga do raju i do czeluści piekła. A on zrobi wszystko, by ochronić Agnieszkę.
Lojalność wobec syndykatu to najwyższe prawo, a za zdradę płaci się tylko raz.
Czwarty tom bestsellerowej serii Syndykat przenosi nas do świata mafijnych układów, zobowiązań i egzekucji.
Czy znajdzie się tu miejsce na siłę życia?

Agnieszka Długosz na własnej skórze przekonała się, jaki los czeka kobiety, które są blisko syndykatu. To piekło powraca każdej nocy pod postacią koszmarów, z których wyrywa ją tylko jedna osoba – Kordian, przyjaciel jej brata i zarazem mężczyzna, który miał ją ochronić. I któremu oddała serce. Jednak gdy wyszło na jaw, że zdradził syndykat, zaciążyło na nim piętno zdrajcy. A przecież nie można kochać człowieka, nad którym wisi widmo rychłej śmierci.
Kordian Gawroński od początku wiedział, że czeka go nierówna walka i jest na straconej pozycji. Jednak musiał się poświęcić. Przysiągł to przed laty Agnieszce, gdy jeszcze nie wiedział, jak smakuje zło w czystej postaci. Ale gdy już go skosztował… nie potrafił przestać. Jedna chwila zaważyła na całym jego życiu i nadała mu sens. Droga do raju i do czeluści piekła. A on zrobi wszystko, by ochronić Agnieszkę.
Lojalność wobec syndykatu to najwyższe prawo, a za zdradę płaci się tylko raz.
Czwarty tom bestsellerowej serii Syndykat przenosi nas do świata mafijnych układów, zobowiązań i egzekucji.
Czy znajdzie się tu miejsce na siłę życia?

Bohaterem powieści jest mężczyzna obsesyjnie poszukujący miłości. Winą za swoje niepowodzenia obarcza kolejne partnerki, od których oczekuje więcej, niż sam im daje. A daje wyłącznie rozkosz. Na początku postrzegamy go jako normalnego mężczyznę o sporych potrzebach seksualnych. Poszukuje wciąż nowych doznań, realizuje odważne fantazje, których głównymi postaciami zawsze są kobiety. Czerpie pełnymi garściami z erotycznej sfery życia. Z czasem okazuje się, że przestaje kontrolować oganiającą go rzeczywistość, a obsesyjne poszukiwanie niespełnionego uczucia przejmuje nad nim kontrolę. Staje się groźny nie tylko dla swoich kobiet, ale przede wszystkim dla siebie.
Książka jest kontrowersyjna, najdelikatniej mówiąc nieprzyzwoita i bulwersująca. Zarówno w treści, jak i w formie. Wulgaryzmy w takiej liczbie mogą wydawać się trudne do zniesienia. Jednak autor zadał sobie trud i seks opisuje tak realnie, jak tylko pozwala na to polski język. Ostre sceny erotyczne przedstawione są przy użyciu mnóstwa słów uznawanych za nieprzyzwoite, ale czy można to zrobić inaczej, nie ocierając się o egzaltację? Grossman nie uznaje tu kompromisów ani półśrodków.
„Dwanaście” to powieść jedyna w swoim rodzaju – odważna do bólu, a jednocześnie lekka, miejscami dowcipna, nie pozbawiona absurdalnego humoru. Niektórzy zapewne zaliczą ją do pornografii. Jednak zakończenie, niezwykle zaskakujące, a także sposób narracji w finałowych scenach stawiają ją na półce znacznie wyższej niż tylko dobre, ociekające seksem opowiadania erotyczne. Taka skandalizująca książka pojawia się chyba po raz pierwszy w polskiej literaturze.
M. Grossman - godło literackie pisarza i dziennikarza urodzonego w 1974 roku na Pomorzu.
RECENZJE
Powieść Grossmana to taki gatunek literacki, o jakim marzy niemal każdy facet i wiele kobiet, ale mało kto odważyłby się tak napisać. A jeśli ktoś podczas lektury uśmiechnie się pod nosem, bo przypomną mu się jego własne przygody, to i tak nigdy głośno o tym nie opowie. Książka z pewnością przypadnie do gustu pokoleniom wychowanym na prozie Nienackiego, Bratnego czy Kundery, którzy nigdy nie unikali opisów odważnych scen damsko-męskich. Z pewnością zamiesza też w głowach purytańskich Polaków, przyzwyczajonych do tego, że o seksie albo się nie mówi, albo uprawia go przy zgaszonym świetle, a cała reszta pozostaje tylko „tą wstrętną pornografią”. W dwóch słowach: samo życie!
Mariusz Gzyl, dziennikarz
Warto sięgać po literaturę, by móc podróżować, penetrować swoje słabości. Temu służy czytanie i tym przysłużyła mi się lektura „Dwunastu”. Gratulacje dla autora za sprawne, dynamiczne posługiwanie się frazą, umiejętność stworzenia świata „myślenia na bieżąco”, ze wszystkimi jego konsekwencjami. Może z natury niechętny jestem opisom męskich i brutalnych przygód po meandrach seksoholizmu – wiem jednak, że pornograficzne wręcz opisy stanów uniesień, zagubień w tej powieści zniechęcają mnie, pruderyjnego czytelnika, absolutnie. Ufam, że ta intymna wypowiedź jest ostrzeżeniem, świadectwem freudowskiej pomyłki osobowości. I tak utwór chcę traktować. Pomimo że formalne zabiegi i oceny narratora – bohatera za wszelką cenę chcą oddać pierwszeństwo językowi i sensacji. Albo nie nabrałem się na to, albo wstyd czytelnika przeważył. Ostrożnie z tą książką!
Michał Pabian, dramaturg, literaturoznawca
Znam autora tej książki! Znam Grossmana. Człowieka odważnego, pełnego pasji. Człowieka, który sam jest jak książka!
Janusz Palikot, polityk
„12” Grossmana to seksistowska, męska pornopowieść z zaskakującą puentą. Dobrze „niestety” napisana, wywołuje furię bezczelnością i sztampowością męskich pornofantazji. Dzieło to jest dla mnie żywym dowodem na postępujący w naszej kulturze paniczny męski lęk przed kobiecością.
Piotr Ratajczak, reżyser teatralny
Grossman musi się liczyć, że jego powieść nie spodoba się wszystkim. Że nawet w literackim środowisku wielu nazwie go erotomanem, pornografem, a nawet zboczeńcem. Autor nie idzie przetartymi szlakami, mówi własnym odważnym językiem i nazywa rzeczy po imieniu, a współczesne damsko-męskie relacje opisuje tak, jak naprawdę wyglądają, pełne zwierzęcego pożądania i jakże dalekie od miłości opisywanej przez wieszczy i aprobowanej przez Kościół katolicki.
„Dwanaście” to przesiąknięta seksem opowieść hedonisty, który rozbierając swoje erotyczne życie na czynniki pierwsze, jednocześnie dokonuje wiwisekcji współczesnego inteligentnego faceta, niezniewolonego żadną religią, dla którego jedyną bramą do raju jest kobieca wagina.
K.S. Rutkowski, pisarz
Grossman zachwycił mnie swoją książką. Przeczytałem ją od początku do końca – linijkę po linijce, i dopiero koniec dzieła wyjaśnił mi, z jakim przypadkiem patologii mam do czynienia.
Początek lektury kazał mi się zachwycać tym, że świat jest piękny. Bo kiedy Ewa oddaje Adamowi swój Raj, nie ma nic piękniejszego na tym świecie niż wspólne bycie w Raju. Potem pogoń za coraz cudniejszym rajem kończy się tak nieoczekiwanie…
Lektura tej powieści odkłamuje neurotyczne lęki i fantazje na temat seksu. Również wulgaryzmy, jakimi posługuje się autor w dialogach bohatera z obiektami swojego pożądania, nie rażą. Jedynie utwierdzają nas w tym, że kto mówi takim językiem, ma w sobie syndrom Zespołu Gilles de la Tourette’a. Książka pełni również rolę terapeutyczną, przestrzegając przed wzorcami zachowań na drodze poszukiwań właściwego modelu seksualnych aktywności. Gratuluję autorowi niezwykle interesującego dzieła i czekam na następne.
dr med. Janusz Szeluga, specj. psychiatra

Szczygieł szuka prawdy w Grudziądzu, Supraślu, Londynie, Pradze, Paryżu, Nowym Jorku, w birmańskim Ngapali czy laotańskim Luang Prabang. Wyjawiają mu ją takie postaci jak Stańko, Kapuściński czy Osiatyński, ale i pasażerowie pociągów czy taksówkarze.

Projekt: prawda to pozycja, jakiej na polskim rynku wydawniczym jeszcze nie było. Książka ta jest kolażem, na który składają się miniatury Mariusza Szczygła z własnego i cudzego życia oraz powieść z 1959 roku Portret z pamięci zapomnianego dziś pisarza, Stanisława Stanucha.

Szczygieł stawia swego rodzaju pomnik tej przebrzmiałej, ale cenionej kiedyś powieści, porównywanej w latach 60. z dziełami Sartre’a czy Camusa. Jeszcze się nie zdarzyło – uważa pomysłodawca projektu – żeby autor, którego zafascynuje jakaś książka, postanowił wydrukować ją we własnej książce.

Bohater powieści Stanucha wyznaje: „Przyszło mi do głowy, że każdy rozsądny człowiek powinien dążyć do prawdy, starać się odkryć w swoim życiu jedną, bodaj najmniejszą prawdę. W przeciwnym razie życie jego wydawać się może zmarnowane”.

Mariusz Szczygieł – znany reporter, autor Gottlandu i Zrób sobie raj, przełożonych na siedemnaście języków, laureat Europejskiej Nagrody Literackiej 2009 – twierdzi, że te słowa zainspirowały go do szukania cudzych prawd. Pomogło mu to przeżyć trudny dla niego rok: „Pisarz Stanisław Stanuch z Nowej Huty rzucił mi koło ratunkowe. Narzucił mi rygor”.

Szczygieł poluje na prawdę jest jednym z najchętniej czytanych działów w „Dużym Formacie” – magazynie reporterów „Gazety Wyborczej”.

Reporter szuka prawdy w Grudziądzu, Supraślu, Warszawie, Londynie, Pradze, Paryżu, Nowym Jorku, w birmańskim Ngapali czy laotańskim Luang Prabang. Jej dostarczycielami są postaci znane jak Stańko, Kapuściński czy Osiatyński, ale i przygodnie poznani pasażerowie pociągów, goście knajp, taksówkarze czy bywalcy warszawskiej księgarni Wrzenie Świata.

Projekt: prawda składa się z trzech części. W pierwszej jest zapisem intymnych przeżyć autora, który chowa się przed światem „między malarstwem a muzyką”. Część druga to „Portret z pamięci czyli książka w książce. Część trzecia jest „zapisem apetytu na życie”, a precyzyjniej ujmując: apetytu na ludzi. Reporter Szczygieł nie ma żadnych zahamowań, aby przypadkowo poznane osoby pytać o ich osobistą filozofię. Spotkani ludzie powierzają mu swoje życiowe odkrycia.

Ktoś uważa, że trzeba zawsze mówić „tak” rzeczom małym.

Ktoś, że albo można należeć do ludzi, którzy wyrzucają krzesła, albo do ludzi, którzy dają krzesłom nowe życie.

Ktoś, że nie wolno dać zasnąć ślimakowi, bo nie wolno dać zasnąć miłości.

Co człowiek – to inna prawda, zawsze poprzedzona błyskotliwym dialogiem lub zaskakującą opowieścią.

„W moim amoku polowania na cudzą prawdę, doszło jednak do wielu przekroczeń – pisze Szczygieł. – Nie są to tylko prawdy, z których ktoś zwierzył się reporterowi. Pojawiają się prawdy wyczute, prawdy wyczytane, prawdy wykradzione. Także prawdy, które znienacka rodzą się we mnie, kiedy ktoś mnie sprowokuje”.

Ze wszystkich książek Mariusza Szczygła to właśnie w Projekcie: prawda znajdziemy najwięcej gry między autorem a światem. Nie tylko reporter przeszukuje świat w poszukiwaniu zdań-kluczy. Czasem świat sam zgłasza się do reportera, na przykład pod postacią starszej kobiety: „Ja, proszę pana – powiedziała – mam prawdę jak cegłę. I mogłabym nią pana uszkodzić”.

Keylynn Soyer wyjechała z Doomcreck jako nastolatka. Musiała uciekać, odseparować się od tragedii, która zniszczyła jej świat. Dziś jest pewną siebie, silną kobietą. Spełnioną zawodowo pisarką z pięknym domem i gronem oddanych przyjaciół. Do pełni szczęścia brakuje jej jedynie wielkiej miłości, o której pisze w swoich powieściach. Pytanie tylko, co zrobić, jeśli wszelkie próby randkowania kończą się fiaskiem? Sytuację zaogniają niezwykłe realistyczne sny. Sny o tamtym życiu. Sny, w których pewien znajomy głos błaga ją o powrót do domu...
Kaprys losu sprawia, że Keylynn nie ma wyboru. Musi wrócić do miejsca, gdzie jeden mężczyzna zmienił jej życie w piekło, a drugi ofiarował jej własny zakątek raju. Jednak to było piętnaście lat temu, a ostatnią pamiątką po tamtej historii są połówki srebrnego klucza, zawieszone na szyjach dwóch osób, które już zdążyły o sobie zapomnieć...
***
„»Zapomniany mężczyzna« to mieszanka niesamowitych emocji, bezgranicznej namiętności, niezrozumiałego przyciągania przesyconego erotyzmem, okraszona sporą dawką humoru, ale też naznaczona bólem i tragicznymi wspomnieniami z przeszłości. Polecam!”
Aneta Bondarenko, @bookloveraneta
***
„Przyjaźń, miłość i śmierć, która miała być rozwiązaniem problemów. Czy przed przeznaczeniem można uciec? Czy powrót do rodzinnego domu naprawi wszystko, co wydarzyło się w przeszłości? Emocjonująca historia Nate’a i Keylynn. Czy miłość przetrwa wszystko? Piękna opowieść o szansie na wspólne życie. Polecam serdecznie”.
Sylwia Lewandowska, @sylwia_books
***
„»Zapomniany mężczyzna« dostarczy wam wielu emocji, wywoła uśmiech, wzruszy i rozpali zmysły. Miłość, pożądanie, elektryzująca namiętność i dreszczyk tajemnicy sprawiają, że powieść pochłonie was bez reszty. Polecam gorąco”.
Ewelina Kwiatkowska-Tabaczyńska, Zaczytana Ewelka

Chwytająca za gardło historia bramkarza, męża i ojca.

Miał wszystko. Wielkie pieniądze, kochającą żonę, transfer do FC Barcelony, obietnicę gry na mundialu w bramce reprezentacji Niemiec. Na boisku powstrzymywał najlepszych napastników świata. Najgroźniejszy przeciwnik czaił się jednak zupełnie gdzie indziej…

Paraliżujący strach, przerażający ból po tragicznej śmierci ukochanej córeczki, lęk przed każdym następnym dniem. Nikt nie zauważył dramatu ponad ludzkie siły. Dopiero jego samobójstwo wstrząsnęło światem i wielu osobom otworzyło oczy na problem depresji.

Przejmująca opowieść o człowieku zbyt wrażliwym, aby żyć. Reng i Enke pisali tę książkę razem, chcąc pomóc ludziom zmagającym się z psychicznymi demonami. Robert nie zdążył już jej wydać. Jego przyjaciel zrobił to za niego.

Książka nagrodzona prestiżowym tytułem William Hill Sports Book of the Year. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów sportu.

***

Poruszająca książka, która wykracza daleko poza piłkę nożną.

The Guardian

Opowieść o wyniszczającej chorobie, z którą niemiecki bramkarz stoczył samotną, przegraną walkę. Chorobie, która zmieniła w przekleństwo to, co dla milionów piłkarzy byłoby cudownym spełnieniem.

Michał Pol, redaktor naczelny „Przeglądu Sportowego”

Poruszająca lektura, która skłania do rewizji wyobrażeń na temat sportu, ale przede wszystkim – do głębokiej refleksji nad najważniejszymi wartościami w życiu.

Katarzyna Rutkowska, psycholog sportu

Trudno się pogodzić z odejściem naszych bliskich. Jeśli do tego są to ludzie o wielkim sercu, ból jest jeszcze silniejszy. Ta książka to wzruszający hołd oddany mojemu wspaniałemu koledze.

Dariusz Żuraw, klubowy kolega Roberta Enke w drużynie Hannoveru 96 w latach 2004–2008

Mocna historia o piekle, które rozegrało się w raju. Bo przecież tak sobie wyobrażamy życie profesjonalnych piłkarzy.

Michał Trela, pasjonat Bundesligi, „Przegląd Sportowy”

W miasteczku pełnym sekretów prawda leży głęboko pogrzebana… Wstyd. Strach. Żal. Gniew. Miłość. Sekrety. I kłamstwa. Whistling Ridge, miasteczko w Górach Skalistych w Kolorado, jest rajem wyłącznie dla turystów. Poza sezonem diabeł mówi tu dobranoc, mimo że ostatnie zdanie należy do pastora Pierwszego Kościoła Baptystycznego. A może właśnie dlatego… Kiedy siedemnastoletnia Emma zostawia swoją najlepszą przyjaciółkę Abi na imprezie w lesie, jak większość dziewczyn w jej wieku wciąż sądzi, że ich życie dopiero się zaczyna. Są w ostatniej klasie liceum i już wkrótce świat wreszcie stanie przed nimi otworem. Ale tej nocy wydarzy się wiele rzeczy, a Emma może już nigdy nie zobaczyć przyjaciółki. Wiedziona poczuciem winy, zrobi wszystko, by ustalić, co się naprawdę stało. Po tygodniu od zniknięcia twarz Abigail Blake będzie się pusto uśmiechać z setek łopoczących na wietrze ulotek przyklejonych do słupów telefonicznych i kościelnych tablic ogłoszeniowych. Samuel Blake uda się z policją do lasu i pośród drzew będzie wykrzykiwać imię córki. Noah będzie spierał plamy ze spodni tak długo i tak energicznie, że zejdzie mu skóra z palców, a Emma schowa pod łóżko opakowanie z farbą do włosów. Dolly, ćmiąca papierosa za papierosem, będzie wpijać palce w łuszczącą się skórę głowy i wpatrywać się w zakrywający dziurę w ścianie wielki krzyż, bojąc się, że teraz wszystkie najgorsze rzeczy wyjdą na jaw. Nikt nie mówi tego głośno, ale wszyscy wiedzą, że Abi już nie wróci. Mroczny thriller literacki o miłości, nienawiści, poczuciu winy, traumie i nietolerancji, z atmosferą jak z miasteczka Twin Peaks. Jedna z najgłośniejszych książek 2021 roku, dla fanów powieści Celeste Ng, Jane Harper, Cormaca McCarthy’ego i Gillian Flynn! Wspaniały, niezwykle poruszający debiut. Jane Harper, autorka „Suszy”Złożony thriller psychologiczny, w którym nic nie jest jednoznaczne. Małomiasteczkowe uprzedzenia i rodzinne sekrety. Paula Hawkins, autorka „Dziewczyny z pociągu”Thriller, który można czytać na wielu poziomach i w którym nic nie jest czarno-białe. S.J. Watson, autor „Zanim zasnę”Pięknie napisane i niezwykle poruszające. Zapewniony sukces! „The Guardian”Styl autorki lśni na tle mrocznej, gęstej atmosfery małego miasteczka pełnego tajemnic. „The Observer”

„Jeśli chcesz wyobrazić sobie przyszłość, wyobraź sobie bucior miażdżący ludzką twarz. Wiecznie!”. Takie proroctwo dotyczące losów ludzkości słyszy Winston Smith, protagonista Roku 1984. Wizję świata przedstawioną w powieści George'a Orwella w istocie trudno nazwać optymistyczną. Autor w jednej ze swych wypowiedzi podkreślał, że napisał ten tekst ku przestrodze, a nie jako instrukcję obsługi rzeczywistości społecznej. Niestety, ostrzeżenie wyrażone w Roku 1984 wydaje się nadal aktualne, a może nawet brzmi bardziej dramatycznie.

Nineteen Eighty-Four (oryginalny tytuł angielski) Orwell opublikował niedługo przed śmiercią, a na książkę złożyły się doświadczenia całego życia pisarza. Zdolność uważnej obserwacji świata, zanurzenie we własnej epoce i talent literacki autora sprawiły, że pozycja ta od momentu ukazania się w 1949 roku cieszy się niesłabnącą popularnością wśród czytelników. To literatura niezwykła z wielu względów — z pozoru powieść fantastyczna, a zarazem realistyczny do bólu (słowo kluczowe dla tego tekstu), doskonały opis sytuacji politycznej i uwarunkowań społecznych, z jakimi mierzy się pokolenie Orwella.

Jest rok 1984, świat podzielony został na trzy supermocarstwa, zdominowane przez reżimy totalitarne, które nieustannie toczą ze sobą wojny. W ojczyźnie Winstona, Oceanii, rządy sprawuje Wielki Brat, realizując doktrynę angielskiego socjalizmu (angsocu). W rzeczywistości za maską Wielkiego Brata kryje się jedyna, nieomylna i wieczna Partia, która kontroluje obywateli za pomocą wszechobecnych kamer i podsłuchów, łącząc inwigilację z terrorem i propagandą. Jedyny dozwolony sposób życia to ten narzucony przez Partię, która systematycznie niszczy wszystkie instytucje społeczne — naukę, edukację, gospodarkę, rodzinę, kulturę etc. W Oceanii miłość służy wyłącznie reprodukcji. Nawet język został oczyszczony z wieloznacznych, nieokreślonych i „nieprawomyślnych” słów i znaczeń. Powoli, lecz skutecznie angielszczyznę zastępuje nowomowa, z której znika pojęcie nauki, podczas gdy jej treść znika z intelektualnego horyzontu — autor Roku 1984 skłania się wyraźnie ku koncepcji Edwarda Sapira i Benjamina Lee Whorfa, według których to język kształtuje rzeczywistość. Tresura w miejsce edukacji i zniewolenie umysłu zamiast rozwoju wiedzy konstruują świat człowieka od dziecka „Wolność to wolność stwierdzenia, że dwa plus dwa równa się cztery. Wystarczy, że to jest zagwarantowane, z tego wynika cała reszta”, mówi Orwell. Tylko i aż tyle.

Historia i przeszłość podlegają nieustannej modyfikacji (de facto — fałszowaniu), tym samym jedyna obowiązująca wersja prawdy pozostaje w rękach Partii. Tej ostatniej nie wystarcza jednak panowanie nad ciałami obywateli, chce kontrolować ich umysły, wpływać na ich pamięć, uczucia i marzenia. Czy w tak zarysowanej rzeczywistości jest jeszcze miejsce na niezależną refleksję, na bunt, na miłość? Czy próba przeciwstawienia się absurdom angsocu, podjęta przez Winstona i jego ukochaną Julię ma szansę zakończyć się powodzeniem?

Rok 1984 to tekst-palimpsest — nakładają się tu różne warstwy, przywołujące konotacje historyczne, polityczne, socjologiczne, filozoficzne czy literackie. Autor prowadzi grę z czytelnikiem, na przemian karmiąc go nadzieją i strącając w otchłań marazmu i frustracji, niczym Winston, który bezrefleksyjnie kopniakiem zrzuca do rynsztoka ludzką rękę, oderwaną przez bombę. Futurystyczna powieść jest efektem zetknięcia się Orwella (jeszcze w trakcie hiszpańskiej wojny domowej) z mrocznym obliczem autorytaryzmu i totalitaryzmu. Doświadczenie II wojny światowej i obserwowanie, jak rozwija się system stalinowski, utwierdza pisarza w przekonaniu o rozpadzie znanego dotąd porządku świata i systemu wartości, który kształtował go przez wieki. George Orwell próbuje ostrzec nas przed obojętnością tolerującą niszczenie wolności jednostki i godności ludzkiej, uczula na nadużycia władzy i zniewolenie psychiczne, dokonywane poprzez przywoływanie ideologii akcentujących nacjonalizm i fanatyzm religijny. „Z epoki unifikacji, z epoki samotności, z epoki Wielkiego Brata, z epoki dwójmyślenia — pozdrawiam was!”, pisze.

Rok 1984 wywarł istotny wpływ na współczesną kulturę, zwłaszcza popularną — wyrażenia takie jak „Wielki Brat” czy „nowomowa” weszły na stałe do języka potocznego. Zainspirował także twórców popularnego reality show „Big Brother”. Na podstawie powieści Orwella powstało kilka filmów, w swoich dziełach nawiązywali do niej także liczni twórcy reprezentujący literaturę, kino oraz muzykę, a nawet nawet gry video, komiksy i spoty reklamowe.

Trudno uciec przed narzucającym się mimowolnie porównaniem Roku 1984 z innym ważnym tekstem, wieszczącym upadek człowieczeństwa — Nowym wspaniałym światem Aldousa Huxleya (notabene nauczyciela George'a Orwella). I tu nasuwa się gorzka refleksja. Terror, bieda i przymus, opisane przez Orwella, w dłuższej perspektywie nie są tak skuteczne, jak iluzja szczęścia, dobrostanu materialnego, rozkoszy i luksusu, przedstawiona przez Huxleya. Ludzie nieustannie straszeni, okłamywani, nękani, głodni, brudni i bici wcześniej czy później zbuntują się. Któż jednak chciałby unicestwić raj, który dostarcza wszelkich możliwych przyjemności, zaspokaja każde pragnienie (stępiając całkowicie nie tylko zmysły, ale też poczucie sensu moralnego i trzeźwy osąd rzeczywistości)? Eden, w którym znikają niematerialne cele, a my stajemy się obłaskawionymi zwierzętami, gotowymi zrobić wszystko za kość podaną na srebrnej tacy. Konfrontację wygrywa zatem Huxley. Przegrywamy my, bowiem Nowy wspaniały świat… to nasz świat.

Warto dodać, że w PRL-u Rok 1984 był przez wiele lat zakazany przez cenzurę, a pierwsze polskie tłumaczenie, pióra Juliusza Mieroszewskiego, ukazało się w Paryżu w 1953 r. Na wydanie krajowe czytelnicy w Polsce musieli czekać 35 lat. Oddajemy w ręce czytelnika najnowsze, przygotowane specjalnie dla Wolnych Lektur tłumaczenie Roku 1984 autorstwa Julii Fiedorczuk — pisarki, poetki, tłumaczki i wykładowczyni Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

George Orwell
Rok 1984
tłum. Julia Fiedorczuk
Epoka: Współczesność Rodzaj: Epika Gatunek: Powieść

Rok 1984 to lektura szkolna. Książka Rok 1984 George'a Orwella dostępna jest jako e-book (EPUB i Mobi Kindle) oraz plik PDF.

Audiobook Rok 1984 czyta Jan Staszczyk (reż. Jan Staszczyk.

„Jeśli chcesz wyobrazić sobie przyszłość, wyobraź sobie bucior miażdżący ludzką twarz. Wiecznie!”. Takie proroctwo dotyczące losów ludzkości słyszy Winston Smith, protagonista Roku 1984. Wizję świata przedstawioną w powieści George'a Orwella w istocie trudno nazwać optymistyczną. Autor w jednej ze swych wypowiedzi podkreślał, że napisał ten tekst ku przestrodze, a nie jako instrukcję obsługi rzeczywistości społecznej. Niestety, ostrzeżenie wyrażone w Roku 1984 wydaje się nadal aktualne, a może nawet brzmi bardziej dramatycznie.

Nineteen Eighty-Four (oryginalny tytuł angielski) Orwell opublikował niedługo przed śmiercią, a na książkę złożyły się doświadczenia całego życia pisarza. Zdolność uważnej obserwacji świata, zanurzenie we własnej epoce i talent literacki autora sprawiły, że pozycja ta od momentu ukazania się w 1949 roku cieszy się niesłabnącą popularnością wśród czytelników. To literatura niezwykła z wielu względów — z pozoru powieść fantastyczna, a zarazem realistyczny do bólu (słowo kluczowe dla tego tekstu), doskonały opis sytuacji politycznej i uwarunkowań społecznych, z jakimi mierzy się pokolenie Orwella.

Jest rok 1984, świat podzielony został na trzy supermocarstwa, zdominowane przez reżimy totalitarne, które nieustannie toczą ze sobą wojny. W ojczyźnie Winstona, Oceanii, rządy sprawuje Wielki Brat, realizując doktrynę angielskiego socjalizmu (angsocu). W rzeczywistości za maską Wielkiego Brata kryje się jedyna, nieomylna i wieczna Partia, która kontroluje obywateli za pomocą wszechobecnych kamer i podsłuchów, łącząc inwigilację z terrorem i propagandą. Jedyny dozwolony sposób życia to ten narzucony przez Partię, która systematycznie niszczy wszystkie instytucje społeczne — naukę, edukację, gospodarkę, rodzinę, kulturę etc. W Oceanii miłość służy wyłącznie reprodukcji. Nawet język został oczyszczony z wieloznacznych, nieokreślonych i „nieprawomyślnych” słów i znaczeń. Powoli, lecz skutecznie angielszczyznę zastępuje nowomowa, z której znika pojęcie nauki, podczas gdy jej treść znika z intelektualnego horyzontu — autor Roku 1984 skłania się wyraźnie ku koncepcji Edwarda Sapira i Benjamina Lee Whorfa, według których to język kształtuje rzeczywistość. Tresura w miejsce edukacji i zniewolenie umysłu zamiast rozwoju wiedzy konstruują świat człowieka od dziecka „Wolność to wolność stwierdzenia, że dwa plus dwa równa się cztery. Wystarczy, że to jest zagwarantowane, z tego wynika cała reszta”, mówi Orwell. Tylko i aż tyle.

Historia i przeszłość podlegają nieustannej modyfikacji (de facto — fałszowaniu), tym samym jedyna obowiązująca wersja prawdy pozostaje w rękach Partii. Tej ostatniej nie wystarcza jednak panowanie nad ciałami obywateli, chce kontrolować ich umysły, wpływać na ich pamięć, uczucia i marzenia. Czy w tak zarysowanej rzeczywistości jest jeszcze miejsce na niezależną refleksję, na bunt, na miłość? Czy próba przeciwstawienia się absurdom angsocu, podjęta przez Winstona i jego ukochaną Julię ma szansę zakończyć się powodzeniem?

Rok 1984 to tekst-palimpsest — nakładają się tu różne warstwy, przywołujące konotacje historyczne, polityczne, socjologiczne, filozoficzne czy literackie. Autor prowadzi grę z czytelnikiem, na przemian karmiąc go nadzieją i strącając w otchłań marazmu i frustracji, niczym Winston, który bezrefleksyjnie kopniakiem zrzuca do rynsztoka ludzką rękę, oderwaną przez bombę. Futurystyczna powieść jest efektem zetknięcia się Orwella (jeszcze w trakcie hiszpańskiej wojny domowej) z mrocznym obliczem autorytaryzmu i totalitaryzmu. Doświadczenie II wojny światowej i obserwowanie, jak rozwija się system stalinowski, utwierdza pisarza w przekonaniu o rozpadzie znanego dotąd porządku świata i systemu wartości, który kształtował go przez wieki. George Orwell próbuje ostrzec nas przed obojętnością tolerującą niszczenie wolności jednostki i godności ludzkiej, uczula na nadużycia władzy i zniewolenie psychiczne, dokonywane poprzez przywoływanie ideologii akcentujących nacjonalizm i fanatyzm religijny. „Z epoki unifikacji, z epoki samotności, z epoki Wielkiego Brata, z epoki dwójmyślenia — pozdrawiam was!”, pisze.

Rok 1984 wywarł istotny wpływ na współczesną kulturę, zwłaszcza popularną — wyrażenia takie jak „Wielki Brat” czy „nowomowa” weszły na stałe do języka potocznego. Zainspirował także twórców popularnego reality show „Big Brother”. Na podstawie powieści Orwella powstało kilka filmów, w swoich dziełach nawiązywali do niej także liczni twórcy reprezentujący literaturę, kino oraz muzykę, a nawet nawet gry video, komiksy i spoty reklamowe.

Trudno uciec przed narzucającym się mimowolnie porównaniem Roku 1984 z innym ważnym tekstem, wieszczącym upadek człowieczeństwa — Nowym wspaniałym światem Aldousa Huxleya (notabene nauczyciela George'a Orwella). I tu nasuwa się gorzka refleksja. Terror, bieda i przymus, opisane przez Orwella, w dłuższej perspektywie nie są tak skuteczne, jak iluzja szczęścia, dobrostanu materialnego, rozkoszy i luksusu, przedstawiona przez Huxleya. Ludzie nieustannie straszeni, okłamywani, nękani, głodni, brudni i bici wcześniej czy później zbuntują się. Któż jednak chciałby unicestwić raj, który dostarcza wszelkich możliwych przyjemności, zaspokaja każde pragnienie (stępiając całkowicie nie tylko zmysły, ale też poczucie sensu moralnego i trzeźwy osąd rzeczywistości)? Eden, w którym znikają niematerialne cele, a my stajemy się obłaskawionymi zwierzętami, gotowymi zrobić wszystko za kość podaną na srebrnej tacy. Konfrontację wygrywa zatem Huxley. Przegrywamy my, bowiem Nowy wspaniały świat… to nasz świat.

Warto dodać, że w PRL-u Rok 1984 był zakazany przez cenzurę, a pierwsze polskie tłumaczenie, pióra Juliusza Mieroszewskiego, ukazało się w Paryżu w 1953 r. Na wydanie krajowe czytelnicy w Polsce musieli czekać 35 lat. Po 1988 publikowane były przekłady Tomasza Mirkowicza, Bartłomieja Zborskiego, Doroty Konowrockiej-Sawy, Roberta Sudóła i Małgorzaty Kaczorowskiej. Oddajemy w ręce czytelnika najnowsze, przygotowane specjalnie dla Wolnych Lektur tłumaczenie Roku 1984 autorstwa Julii Fiedorczuk — pisarki, poetki, tłumaczki i wykładowczyni Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Rok 1984 George'a Orwella jest lekturą obowiązkową w szkole ponadpodstawowej. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej, możecie przeczytać na Wikipedii artykuły o George'u Orwellu [https://pl.wikipedia.org/wiki/George_Orwell] i o Roku 1984 [https://pl.wikipedia.org/wiki/Rok_1984].

Książka Rok 1984 George'a Orwella dostępna jest jako e-book (EPUB i Mobi Kindle) oraz plik PDF.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

George Orwell
Rok 1984
tłum. Julia Fiedorczuk
Epoka: Współczesność Rodzaj: Epika Gatunek: Powieść

Rok 1984 to lektura szkolna.
Ebook Rok 1984 zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów liceum i technikum.

Jaka naprawdę jest Kuba? Kim są jej mieszkańcy? Wybitny reporter Anthony DePalma próbuje odpowiedzieć na te pytania, przyglądając się zwykłym ludziom, którym przyszło doświadczać gorzkich realiów epoki Castro i pełnych niepewności czasów po śmierci El Comandante – a wszystko to na jednej z najpiękniejszych wysp Karaibów. Anthony DePalma w poruszający sposób pokazuje prawdziwe oblicze Kuby, małego państwa, w którym oficjalne media przedstawiają cały zachodni świat jako piekło narkomanii, masowych mordów i rozpasanej konsumpcji, samą Kubę zaś jako absolutnie wyjątkowe miejsce, rządzone przez nieomylnych polityków. Jednocześnie w tym kraju-raju, poza „niekończącą się farsą rozgrywaną na kubańskiej scenie politycznej”, wśród strzaskanych ideałów rewolucji Fidela, płynie nurt zwykłego życia. Oto ludzie z krwi i kości, żyjący pod wiecznym żarem niegasnącego słońca, otoczeni przez zmieniające się priorytety i kruche sojusze, świętujący własne triumfy i opłakujący tragedie, oraz skrawek absurdalnej rzeczywistości. Poznaj niezwykłe losy Cary, Artura, Lili, Jorgego i Maríi del Carmen, ludzi pełnych pasji i siły ducha, którzy ucieleśniają transformację, jaką przeszedł ten „niemożliwy kraj”. Ta wciągająca, znakomicie napisana książka przeniesie cię wprost do kubańskiej codzienności, której bohaterowie mają coś z każdego z nas. Prawdziwi Kubańczycy mieszkają w realnych miejscowościach, takich jak Guanabacoa, gdzie stare samochody to nie cenne antyki, ale po prostu stare rzęchy, paskudne kawałki pokiereszowanej blachy, trzymające się w kupie dzięki kilometrom szpagatu i sile woli ich właścicieli. Gdzie rum jest tani i sprzedaje się go w małych kartonikach. Gdzie nie ma telefonicznego spamu, cudownych diet odchudzających, supermarketowych gazetek i billbordów reklamowych. Gdzie codzienna egzystencja nie zależy od dolarów zostawianych przez turystów, ale od odwagi, pewności siebie i pomysłowości Kubańczyków, których krępują piętrzące się zakazy, ale nie własne ograniczenia. Przekleństwem Kubańczyków, a zarazem ich największą siłą, jest nieskończona zdolność adaptacji i niewyczerpana pomysłowość. Dlatego właśnie embargo nałożone przez USA nie zadziałało i nigdy nie zadziała. Plan zakładający, że uda się stworzyć na wyspie tak kiepskie warunki do życia, że zmęczony nimi lud powstanie i obali reżim Castro, nie uwzględnił jednego — wrodzonej zdolności przetrwania właściwej Kubańczykom. Ludzie, którzy potrafią zamienić plastikową butelkę po napoju w zbiornik paliwa do motocykla albo użyć rozgrzanego w kuchennym piecu starego tłoka, żeby naprawić pękniętą oponę, patrzą na świat inaczej niż członkowie bardziej konwencjonalnych społeczności. Jeśli całe życie składa się z przeciwności, przetrwanie to proces stałej adaptacji. Może w rozwinięciu tego aspektu ich narodowego charakteru pomógł Kubańczykom fakt, że wyspę tak często nawiedzają huragany. Nic przecież nie powstrzyma wichru, ani nie zapobiegnie zniszczeniom. Jedyną opcją jest zbieranie wciąż na nowo elementów połamanego świata i obmyślanie, jak jeszcze zrobić z nich sensowny użytek.

Nagroda Magellana 2022 w kategorii "książka reportażowa".Mogłoby się wydawać, że nie ma kraju mniej związanego z dynamicznymi zmianami we współczesnym świecie, niż anonimowy Paragwaj. Tymczasem za każdym razem, gdy kupujemy przecenione mięso w supermarkecie, nasz obiad współfinansują Paragwajczycy i środowisko naturalne, które ich otacza. Książka "Sprzedani. Reportaże z peryferii" to podróż tematyczna po skutkach globalizacji. Odwiedzając wioski i prowincjonalne miasteczka, Wojciech Ganczarek portretuje kraj tyleż nieznany, co wyjątkowy. Lider ruchów niepodległościowych i rozwoju przemysłu w regionie, Paragwaj to jedyne miejsce w Ameryce Południowej, gdzie język nieeuropejski zachował się w powszechnym użyciu. W pamięci bohaterów książki powracają wspomnienia dawnej świetności, zniszczonej wraz z wojną z 1864 roku. Znów: jedyną wielką wojną na kontynencie. Ale dzisiejszy Paragwaj to dokładne zaprzeczenie tamtego Paragwaju sprzed lat. Niezależność gospodarczą zamieniono na ścisłe podporządkowanie cenom z giełdy towarowej w Chicago, populację miejscową - na zagranicznych plantatorów soi. Dawna kolonia hiszpańska stała się kolonią świata, rajem dla land grabberów, rekordzistą w globalnych rankingach nierówności i deforestacji. I chociaż nazwa "Paragwaj" wciąż nie kojarzy się z niczym szczególnym, ta niewielka republika południowoamerykańska znajduje się w samym oku cyklonu monopolizacji handlu żywnością, na celowniku międzynarodowych instytucji finansowych i w awangardzie globalnych zmian, które trudno określić jako pozytywne. Wydanie II. Projekt zrealizowany przy wsparciu Funduszu Wyszehradzkiego. Książka powstała równolegle z filmem dokumentalnym "Jestem Paragwajczykiem"(hiszp. Soy paraguayo, 92', 2019). Gdyby zrobić w Polsce sondę uliczną dotyczącą Paragwaju, to większość ankietowanych pewnie nie miałaby żadnych skojarzeń z tym krajem, lub pomyliłaby go z (wcale nie sąsiadującym) Urugwajem. To dlatego, że w naszym języku brakowało do tej pory solidnej publikacji na jego temat, co na szczęście zmienia właśnie Wojciech Ganczarek. Książka "Sprzedani" oddaje głos samym Paragwajczykom, którzy dzięki czułemu uchu autora mogą pokazać Polakom, że chociaż dzieli nas jedenaście tysięcy kilometrów, to emocje i marzenia mamy już takie same.Maciej Okraszewski, Dział ZagranicznyDajmy się ponieść opisom Ganczarka nie tylko po to, aby przyswoić ogrom wiedzy o mało znanej republice, ale również po to, aby lepiej zrozumieć samych siebie.Piotr Strzeżysz, pisarz i podróżnikCzułość narracji i głębia interpretacji historycznej to cechy, które wyróżniają tę książkę. Autor buduje obszerny zbiór wiedzy, nie nakładając na siebie rozmaitych stylów narracyjnych, ale przeplatając je w sposób przemyślany, oferując czytelnikowi przykład pomysłowej i atrakcyjnej literatury.Maria Fernanda Andrade, pisarka ekwadorska[Wojciech Ganczarek] używa zawrotnej, dynamicznej narracji, podobnej sekwencjom filmowych scen lub onirycznej podróży, gdzie następujące po sobie głosy zdradzają nam stopniowo przerażające informacje o bezkarności z jaką kompletnie skorumpowana klasa polityczna rozmontowuje kraj na kawałki, i o sprawiedliwej walce chłopów o dostęp do ziemi. Inną zaletą jest fakt, że mamy do czynienia z tekstem żywym, który wchodzi w dyskusję z czytelnikiem na każdej stronie. W moim osobistym przypadku, ta lektura przeniosła mnie z powrotem na piękną Ziemię Guarani, na której przyszło mi przeżyć siedem lat dzieciństwa.Marcelo Valko, argentyński psycholog i badacz ludobójstwa ludności rdzennej

“Piłkarzu, jeśli miałbyś przeczytać tylko jedną książkę w swoim życiu – powinna być nią pozycja „Przebudzony Piłkarz”.

Celem tej książki jest przebudzenie 100 000 zawodników w Polsce i na świecie. Tak, by futbol mógł stać się nie tylko pasją ale całym życiem, które doprowadzi Cię do absolutnego sukcesu, realizacji największych marzeń i cudownego życia.

“Przebudzenie” – oznacza pełną świadomość w osiąganiu piłkarskiego sukcesu. Bez wiedzy bowiem, nie ma mowy o sukcesie. Poprzez Trening Mentalny wiesz jak działać, tak jak najlepsi. Możesz wtedy osiągać szczyt swoich piłkarskich marzeń. Jestem przekonany całym sobą, że dzięki tej książce pokochasz potęgę płynącą z Treningu Mentalnego, dołączysz do drużyny Przebudzonych Piłkarzy i zmaterializujesz swój Piłkarski sukces.

W książce „Przebudzony Piłkarz” dowiesz się m.in:

• Jak zaplanować swoją karierę piłkarską?

• Jak stworzyć tożsamość Przebudzonego Piłkarza?

• Jak obudzić swoją pewność siebie?

• Jak wytrenować dialog wewnętrzny Przebudzonego Piłkarza?

• Jak przebudzić swoją koncentrację na boisku i poza nim?

• Jak poradzić sobie ze stresem i presją?

• Jak nie zaprzepaścić wymarzonej kariery piłkarskiej?

• Jak wytworzyć spokój zawodnika, czyli jak obudzić luz boiskowy?

• Jak radzić sobie z trudnościami na drodze do Piłkarskiego Raju?

• Jak właściwie trenować jako Przebudzony Piłkarz?

• Jak nie dopuścić do kontuzji oraz jak sobie z nią poradzić, gdy się przydarzy?

• Praktyczne wskazówki dla rodziców zawodników i Trenerów

• Oraz znacznie więcej wartościowej wiedzy dla Piłkarzy pragnących osiągnąć wielki sukces na arenie piłkarskiej.

Link do filmu z książką:

https://www.youtube.com/watch?v=BuAYkUBfKQk

Opinie:

Super książka, łatwo trafia do młodzieży, super czytelna czcionka, piekne wydanie

Bardzo się cieszę, że w środowisku rośnie świadomość znaczenia sfery mentalnej w uprawianiu sportu, i że na rynku pojawia się coraz więcej poświęconych temu książek. "Przebudzony piłkarz" to bardzo wartościowa pozycja, autor porusza w zasadzie wszystkie ważne kwestie związane z mentalnością sportowca-zwycięzcy, także z perspektywy trenerów, rodziców itd. Na pewno skorzysta z niej każdy, kto chce zawodowo grać w piłkę nożną, gdzie presja i konkurencja są ogromne.

Bardzo się cieszę, że w środowisku rośnie świadomość znaczenia sfery mentalnej w uprawianiu sportu, i że na rynku pojawia się coraz więcej poświęconych temu książek. "Przebudzony piłkarz" to bardzo wartościowa pozycja, autor porusza w zasadzie wszystkie ważne kwestie związane z mentalnością sportowca-zwycięzcy, także z perspektywy trenerów, rodziców itd. Na pewno skorzysta z niej każdy, kto chce zawodowo grać w piłkę nożną, gdzie presja i konkurencja są ogromne.

O Autorze:

To Trener Mentalny piłkarzy, który pomaga zawodnikom w uzyskiwaniu odpowiedniego nastawienia do sportowej kariery. Współpracował ze sportowcami z wielkich klubów, a wśród nich znalazły się Liverpool, Aston Villa, Celtic Glasgow i Bayer Leverkusen. Pomagał również polskim drużynom oraz młodzieżowej reprezentacji Polski! Jego zadaniem jest wspieranie zawodników w wypracowaniu mistrzowskiego poziomu.

Moją misją i powołaniem życiowym jest pomoc piłkarzom w osiągnięciu ich maksymalnego potencjału dzięki Treningowi Mentalnemu. Mam marzenie aby Polska piłka nożna była jedną z najlepszych w Europie i na świecie. Wiem, że dzięki Treningowi Mentalnemu oraz wiedzy zawartej w moich książkach i szkoleniach możemy wspólnie to osiągnąć.

Moim celem jest doprowadzenie zawodnika, z którym współpracuję do jego najwyższego poziomu mentalno-piłkarskiego. Dla jednego piłkarza tym poziomem będzie gra dla Reprezentacji Narodowej, dla drugiego gra w Lidze Mistrzów. Dzięki wspólnym Treningom Mentalnym zamienimy Twoje marzenia w rzeczywistość. Poprzez moją opracowaną i sprawdzoną metodę współpracy z zawodnikami na ponad 2500 Treningach Mentalnych, doskonale wiem jak to zrobić.

Moim całym światem jest Piłka i Trening Mentalny. Pracując jako Trener Mentalny pomagam piłkarzom poprzez indywidualną współpracę mentalną. Z każdym moim zawodnikiem pracuję nad jego najważniejszymi aspektami mentalnymi.

Z miłości do czytania i mojej życiowej misji dzielenia się wiedzą - piszę książki, które pomagają w osiągnięciu Twojego sukcesu. Są one napisane prostym językiem, tak aby czytający je zawodnik mógł łatwo zrozumieć zawartą w nich wiedzę oraz od razu zastosował ją na boisku i w życiu. Dziś dzielę się wiedzą w moich 6. książkach o Treningu Mentalnym i przygotowaniu dietetycznym piłkarzy.

SPIS TREŚCI

1. Pora na przebudzenie – czyli walka na poważnie

2. Ciężka praca jest nic niewarta

3. Gdzie jesteś? Czyli ile brakuje Ci do poziomu piłkarskiego TOP?

4. Kim jesteś? Tożsamość przebudzonego piłkarza

5. Kodeks przebudzonego piłkarza

6. Jak popełniać błędy na boisku, by odnieść sukces piłkarski?

7. Myśl jak mistrz – czyli dialog wewnętrzny przebudzonego piłkarza

8. Przebudzona koncentracja = przebudzony potencjał

9. Mentalne nitro przebudzonych piłkarzy – jak wejść w stan flow?

10. Przebudzona pewność siebie

11. Radzenie sobie z trudnościami na drodze do piłkarskiego raju

12. Senny koszmar zawodników – Jak poradzić sobie ze stresem i presją?

13. Spokój zawodnika, czyli jak obudzić luz boiskowy?

14. Obsesje boiskowe przebudzonego piłkarza

15. Jak zaprzepaścić wymarzoną karierę piłkarską?

16. Jak zaplanować swoją karierę piłkarską?

17. Przebudzony trening piłkarza

18. Przebudzony piłkarz podczas kontuzji

19. Przebudzony rodzic piłkarza

20. Przebudzony trener

21. Wstęp, czyli wymarzone życie przebudzonego piłkarza.

22. Mój kodeks przebudzonego piłkarza

Listopadowy numer miesięcznika „W drodze” a w nim: o przebaczeniu, które czasami jest trudne albo niemożliwe; o śmierci, o której nie chcemy myśleć i rozmawiać, oraz o rewolucji seksualnej, która miała przynieść kobietom radość.

Dlaczego tak trudno nam przychodzi rozmawianie o śmierci, która „to tak naprawdę jedyny pewnik”? Umrzemy, ale żyjemy tak, jakby śmierci nie było, jakby nas nie dotyczyła. I choć tak bardzo wypychamy śmierć z naszego życia, w tym numerze zdecydowaliśmy się o niej napisać.

Sztuka odchodzenia

Tanatopedagog prof. Józef Binnebesel i Paweł Boike rozmawiają o śmierci jako części naszego życia, o tym, jak się zmieniał nasz stosunek do umierania i dlaczego nie powinniśmy pisać na grobach „Bóg tak chciał”.

O śmierci i towarzyszeniu terminalnie chorym rozmawiają też dr Szczepan Cofta i Katarzyna Kolska. Czy są sytuacje, gdy lekarz powinien, wbrew protestom najbliższych, mając na względzie jedynie dobro pacjenta pozwolić mu umrzeć? Czy zgoda na śmierć pacjenta jest wiernym wypełnieniem składanej przysięgi Hipokratesa?

Czy do śmierci można się przygotować, a jeśli tak, to jak? Odpowiedzi szukała Dorota Ronge-Juszczyk.

Siła przebaczenia

Przed śmiercią warto się pojednać z tymi, którzy nas skrzywdzili lub których my skrzywdziliśmy. Łatwo powiedzieć. Ale co zrobić, gdy przebaczenie wydaje się niemożliwe?

Jak żyć z tym nieprzebaczeniem – o tym Cyprian Klahs OP.

A czy można przebaczyć katom i oprawcom wojennym? To nie jest pytanie retoryczne. To autentyczna historia Maïti Girtanner, o której pisze Dominik Jarczewski OP.

Równi i wykluczeni

Piszemy też o rewolucji seksualnej, która miała przynieść kobietom wyzwolenie, radość z seksu, przyjemność i rozkosz. Czy coś się wymknęło spod kontroli? O tym Katarzyna Szumlewicz i Tomasz Maćkowiak w damsko-męskiej rozmowie pt. „Antykobiece szaleństwo”.

Czy stając w obronie mniejszości nie zaczynamy wykluczać, kneblować ust, wyrzucać z dyskursu publicznego – o tym Bartosz Brzyski w tekście „Żegnaj Winnetou”.

Rozmowa w drodze

W otwierającej tej numer rozmowie ks. Andrzej Kobyliński i Monika Białkowska obnażają bolesny obraz stanu naszej wiary: „Nie chciałbym nikogo urazić, ale w Polsce trzeba dziś mówić o głębokim analfabetyzmie religijnym” – mówi ksiądz profesor.

SPIS TREŚCI
ROZMOWA W DRODZE

Religijny koktajl / teologia strachu

rozmawiają ks. Andrzej Kobyliński i Monika Białkowska

SZTUKA ODCHODZENIA

Bóg tak nie chciał / rzecz o umieraniu

rozmawiają prof. Józef Binnebesel i Paweł Boike

Ostatni akord / lekarz jak Bóg?

rozmawiają Szczepan Cofta i Katarzyna Kolska

Zanim dotkniemy nieba / jak się przygotować do śmierci

Dorota Ronge-Juszczyk

SIŁA PRZEBACZENIA

Duchowość oporu / byłem twoim katem

Dominik Jarczewski OP

Jeśli chcesz / nie chodzi o to, żeby zapomnieć

Cyprian Klahs OP

RÓWNI I WYKLUCZENI

Antykobiece szaleństwo / rewolucja seksualna w pułapce

rozmawiają Katarzyna Szumlewicz i Tomasz Maćkowiak

Żegnaj, Winnetou / kultura hiperpoprawności

Bartosz Brzyski

SIEDEM PIERWSZYCH

Na całe życie / jak się przygotować do sakramentu małżeństwa

rozmawiają Dominik Jurczak OP i Arkadiusz Wojtas OP

ORIENTACJE

Cienka granica / w kinie i w domu

Magdalena Wojtaś

Dać głos tym, którzy dotychczas go nie mieli / „Powróceni” Abdulrazaka Gurnaha, Wydawnictwo Poznańskie

Aleksandra Przybylska

PYTANIA W DRODZE

Bunt i pycha / kim są upadli aniołowie

Wojciech Surówka OP

DOMINIKANIE NA NIEDZIELĘ

Święto nas wszystkich / Paweł Możejko OP

Challenge / Marcin Barański OP

Dzień Prawdy / Tomasz Zamorski OP

Przez krzyż do raju / Błażej Matusiak OP

Jeszcze pięć minutek / Radosław Więcławek OP

FELIETONY

Piznyć / ks. Grzegorz Strzelczyk

Pieczka zgasła / Stefan Szczepłek

Szmaty zapalone / Paweł Krupa OP

Gran Torino / Wojciech Ziółek SJ

Poza strefą komfortu / Jarosław Mikołajewski

Nic nie jest po staremu / Paulina Wilk

Tym słowom mówię: Amen / ks. Mirosław Tykfer

„Dadaab” oznacza „miejsce twardego kamienia”. Jednak dla mieszkańców Rogu Afryki to przede wszystkim nazwa jednego z największych obozów dla uchodźców na świecie. Założony w 1992 roku miał chronić osoby uciekające przed wojną domową w Somalii od głodu, nędzy, a później również od terrorystów z Asz-Szabab. Niewielki i tymczasowy azyl z biegiem lat przekształcił się w ogromną, otoczoną drutem kolczastym metropolię, kuszącą tysiące ludzi wizją lepszego jutra i darmową opieką organizacji pomocowych.

Dziennikarz i wieloletni współpracownik Human Rights Watch Ben Rawlence zebrał historie osób, które wskutek niesprawiedliwości losu znalazły się w sytuacji bez wyjścia. W jego książce głos mają rodzice, którzy zostawili za sobą całą przeszłość, ich dzieci – „pokolenie ’92” – nieznające rzeczywistości innej niż obóz, i ich wnuki, często umierające z powodu niedożywienia i szerzących się w Dadaab chorób.

Gwałty i wymuszenia, obławy, wewnętrzny terror i klanowy ostracyzm, a wszystko pod czujnym okiem ONZ i kenijskiej policji. Miejsce, które wydawało się rajem, dość szybko okazało się gettem, z którego ucieczka graniczy niemal z cudem.

Jedna z 10 najważniejszych książek 2016 roku według „Los Angeles Times” oraz książka roku 2016 według „The Economist”.

„Polecając tę książkę, mam powody osobiste. Byłam w wielu obozach, w tym też w Dadaab. PAH pracuje w Somalii i w Sudanie Południowym. Znam losy ludzi, którzy żyją w nędzy i upokorzeniu, marząc o lepszym świecie. Te historie warto poznać, żeby zobaczyć również ów „drugi” świat i uświadomić sobie, jak wiele mamy i że stać nas na bycie solidarnymi.” Janina Ochojska

„Dla nas są wyłącznie liczbami, plagą, która dotknęła nasze piękne życie. Jednak uchodźcy, azylanci i migrujący z przyczyn ekonomicznych to imiona, istnienia, synowie, córki, ukochane osoby, ludzie pełni nadziei i wytrwałości. To ofiary polityki globalnej i wojen, a zarazem jednostki, zarówno te dobre, jak i złe. W swej książce Ben Rawlence ukazał złożony obraz uchodźczego życia, nie idealizując go. To jakby przedstawić obraz Brueghela za pomocą słów. Tę pozycję powinni przeczytać najbardziej wpływowi ludzie świata, jednak nie zrobią tego, ponieważ wiązałoby się to ze spojrzeniem na prawdy nie do zniesienia. Wymowne świadectwo pisarza o ogromnym sercu.” Yasmin Alibhai-Brown

„To najlepsza książka o obozach dla uchodźców, jaką czytałem. Rawlence ukazuje twarze tych, którzy do tej pory byli anonimowi, enigmatycznie określani jako „uchodźcy”. Kreśli historię dziewięciu mieszkańców ośrodka, dzięki czemu z bezosobowych ofiar stają się ludźmi z krwi i kości, a gorące i zakurzone Dadaab przeistacza się w coś więcej niż zwykły ośrodek pomocowy – w żywe, choć osobliwe miasto.” Howard French, „The Wall Street Journal”

„W świetle dzisiejszego kryzysu imigranckiego Miasto cierni może służyć jako przestroga dla zachodnich rządów. Rawlence opisuje losy dziewięciu mieszkańców obozu Dadaab, oddając głos tym, którzy na co dzień są pomijani w dyskusji. Niezwykle ważna książka, zwłaszcza w dobie narastającej polityki antyimigranckiej.” „Minneapolis Star Tribune”

„Świetna książka szczegółowo opisująca codziennie życie mieszkańców Dadaab – ogromnego ośrodka dla uchodźców prowadzonego przez ONZ, w którym znajdują schronienie uciekinierzy z Somalii.” „Chicago Tribune”

„Rawlence stworzył książkę niezwykłą – stając w opozycji do anonimowych statystyk podawanych przez media, ukazuje rzeczywistość dzisiejszych obozów dla uchodźców. Opisywane przez niego historie są fascynujące i szokujące zarazem. Następnym razem, kiedy usłyszycie bezmyślną krytykę imigrantów, koniecznie podarujcie krzykaczowi tę książkę.” „The Sunday Times”

„Rawlence z niezwykłą delikatnością ukazuje pełnowymiarowe człowieczeństwo tych, których media już dawno odczłowieczyły. Ponura rzeczywistość i walka o przetrwanie w przeludnionym obozie jest zatrważająca dla zachodniego czytelnika. Ważna, uniwersalna i przygnębiająca opowieść o tym, jak wysoką cenę płacą niewinni ludzie za pogłębiający się światowy kryzys.” „Kirkus Reviews”

„Podczas gdy zachodnie media pokazują niezliczoną liczbę zdjęć uchodźców przybijających na łodziach do Europy, a rządy walczą o zaostrzenie polityki antyimigracyjnej, książka Rawlence’a przypomina, jak wielu uciekinierów nie dociera do brzegów bezpiecznego świata. Ich wędrówka kończy się w takich miejscach jak Dadaab – miejscowościach-próżniach, gdzie żyje się w strachu, ubóstwie i poczuciu zapomnienia. Niezwykle ważna książka.” „The New York Times Book Review”