SOWA OPAC : Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Dębicy Katalog księgozbioru

1 wynik

Książka

W koszyku

oceń

Juan i Evita Perón / Clive Foss ; [przekład Ewa Spirydowicz]. - Wydanie I. - Warszawa : Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", 2001. - 109, [2] strony : fotografie ; 20 cm.

(Kieszonkowa Seria Biograficzna)

Autor

Foss Clive Spirydowicz Ewa

Forma i typ

Książki Publikacje popularnonaukowe

Temat

Perón, Eva (1919-1952) Perón, Juan Domingo (1895-1974) Prezydenci Politycy Pierwsze damy Populizm (ideologia) Peronizm Wojsko Związki zawodowe Działalność charytatywna Dyktatura (ustrój) Argentyna

Gatunek

Biografia Pamiętniki i wspomnienia

Dziedzina i ujęcie

Historia Socjologia i społeczeństwo

Juan Perón to jeden z najbardziej niejednoznacznych polityków XX wieku. Prezydentem Argentyny został w roku 1946, ale faktyczną władzę sprawował już bodaj trzy lata wcześniej dzięki nietypowemu połączeniu dwóch funkcji państwowych. Szef sekretariatu ministerstwa wojny (co oznaczało w praktyce zwierzchnictwo nad armią) zarazem kierował departamentem pracy i opieki społecznej. Ta osobliwa zbitka była symboliczna dla jego stylu sprawowania władzy, miała jednak również okazać się nader funkcjonalna. Funkcjonalna, bo dzięki temu Perón skupiał w swych rękach kontrolę nad dwoma spośród trzech najpotężniejszych sił w państwie - armią i związkami zawodowymi. To zaś wystarczyło, by zneutralizować trzecią siłę - oligarchię finansową.

Wielu chciałoby w nim widzieć dyktatora z ludzką twarzą. Owszem, ograniczał prawa obywatelskie, twardo (choć mniej krwawo niż wielu innych południowoamerykańskich dyktatorów) rozprawiał się z opozycją, a jego kult przyjmował groteskowe formy. Zarazem jednak zlikwidował wszechwładzę wielkiej finansjery i to on właśnie pierwszy w Argentynie zagwarantował robotnikom płatne urlopy i ubezpieczenia społeczne. On także umożliwił kobietom udział w życiu publicznym. Zaraz, zaraz, on czy ona?

Bo peronizm miał, jak wiadomo, także swoją drugą twarz. Twarz Evy Duarte, zaniedbanego, nieślubnego dziecka, a później podrzędnej aktorki, która dzięki kolejnym romansom wolno pięła się w górę, aż wreszcie spotkała swego męża opatrznościowego: ambitnego oficera, który właśnie sięgał po władzę w kraju. Znienawidzona przez tradycyjne elity parweniuszka stała się jednak ulubienicą, a potem legendą ludowej Argentyny. Została też prawą ręką swego męża Peróna. Gdy w 1952 r. umierała w wieku 33 lat, owa ludowa Argentyna - wbrew tytułowi piosenki z późniejszego popularnego musicalu "Evita" - płakała, zaś po śmierci uczyniła z Evity nieomal świętą.

Clive Gass w swej niewielkiej książeczce mało tłumaczy, więcej opowiada. Nie jest to zatem pozycja dla tych, którzy - wiedząc już cokolwiek o epoce peronowskiej - chcieliby wreszcie pojąć istotę tego jedynego w swoim rodzaju fenomenu politycznego. Choć z drugiej strony ta książka ma wyraźną tezę i to tezę nieodległą od ludowych argentyńskich legend. Wedle tej tezy Evita miałaby być "jasną stroną" Peróna. To ona równoważyć miała jego twardą politykę pożytecznymi inicjatywami społecznymi, "prawicowość" męża dopełniać własną "lewicowością". To ona wreszcie zapewniała owemu rodzinnemu reżimowi popularność, więc gdy jej zabrakło, Peróna szybko obalono. Dyktatura z ludzką twarzą? Może raczej, jedyna zapewne w dziejach, wojskowa dyktatura z twarzą kobiety. [wyborcza.pl]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia dla Dorosłych i Młodzieży (ul. Akademicka 10)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(82)"19" (1 egz.)